Internetowe lowe

Internetowe Lowe

Życie, tak jakoś czasem dziwnie się układa
i czujemy, że w serce jest wbita szpada.
Wtedy no wiadomo, szukamy uleczenia
Bo cóż, każda jest dobra droga do zbawienia.

Niestety często nie pomoże nam rodzina.
A druh jest głuchy na żale jak wykładzina.
Wtedy szukamy dalej i dalej medyka,
bo od ignorowania problem nie zanika.

I tutaj pojawiają się nam Internety,
które mogą budować nadzieje, niestety.
Często jest tak w tej internetowej sieci,
że tam znajdują zrozumienie smutne dzieci.

Samotność jest naszym płaszczem, dobrze okrywa.
Dotyk bliskich nam osób boli jak pokrzywa.
Szukamy dlatego w sieci pocieszenia,
tam z pewnością uciekną nasze zmartwienia.

I tak bajka się toczy, czasem się tak dzieje,
że poznając kogoś przez sieć mamy nadzieje,
nie widząc osoby twarzy, nie słysząc głosu,
że będą akcje jak z niezłego pornosu.

Love przez dobry transfer,  to jest dziwna sprawa.
Wydaje się, że to tylko głupia  zabawa,
lecz serduszko nie jest posłuszne rozumkowi
I coś tak głupiego się dzieje człowieczkowi.
Widzi awatar persony w Internecie
i zapomina całkiem o realnym świecie.
Marzy mu się tulić do serca ukochaną,
pieścić jej całe ciało, ale jest za ścianą.

Ścianą naprawdę gigantycznej odległości!
Odległość nie może być większa od długości.
Więc co tu robić, w jaki sposób to przeżyć?
Czy można w jakieś rozwiązanie uwierzyć?
Modlić się o pomoc do wszechmocnego Boga,
bo nadeszła ta chwila, bardzo straszna trwoga?

Rozwiązanie, mówiąc szczerze, nie jest zbyt trudne
i może łatwo rozwiać nadzieje tak złudne.
No cóż, trzeba po prostu wziąć dupę w troki,
i zobaczyć nasze wymarzone widoki.

Tylko że nie wszyscy młodzi są ogarnięci,
niektórzy są po prostu w łeb pierdolnięci.
Więc zamiast najpierw kawałeczka posmakować,
wolą się rzucić na całość, mogąc żałować.

Rzucają wszystko, przyjaciół oraz rodzinę.
Ojca swego rady, pocałunki matczyne.
Przyjaciół wiernych jak w Rzeszy SS-mani,
bo są aż tak bardzo strasznie zdesperowani.
Ewentualnie po prostu są idiotami
I nie chcą się kierować czyimiś radami.

Wszystko stawić na jedną kartę, brzmi odważnie,
lecz mówiąc z serduszka całkiem nierozważnie.
Odwaga i głupota, stoją  blisko siebie,
Że nawet omnipotencjalny Bóg w niebie
nie wie gdzie jest skryta miedzy nimi różnica.
Czemu jednych śmieszy, innych bardzo zachwyca.

Lecz chyżo, bo wypadłem z głównego toru,
wracając do mego literackiego tworu.

Więc wszystko porzucić, zacząć życie od nowa
tyle zmian, że aż mała jest człowiecza głowa.
No cóż, to jest po prawdzie wielkie poświęcenie,
za które winno być jakieś wynagrodzenie.

Wyobraźmy sobie scenariusz dość niemiły.
Młodzian do podróży zebrał wszelkie swe siły.
Spotyka tam w końcu cel swojej podróży,
który ma dość odpowiednią ilość odnóży.
Lecz jednej rzeczy owej miłości brakuje,
brak  jest u niej pochwy, wiec z nią nie spółkuje.